اینجا صاحب دارد ...

لشگر علی ولی الله...

چهارشنبه, ۱ مرداد ۱۳۹۳، ۰۵:۵۳ ق.ظ

تقدیم به تمامی مدافعان حرم

شبهای جمعه همیشه دلم تو حرم اربابه

همراه دعای سحرگاهی مادره

و با آرزو سفر حرمه

دلم با داغ کربلا خو کرده

و مثل همیشه مرهمم تربت حرمه

اما دشمن دوباره سوی حرمه

جراتش با توطئه زیاد شد، در غیاب شیران در بیشه

گفتیم، میگیم و خواهیم گفت: اینجا پر از مدافعان حرمه

همه سرباز سقائیم

فدایی هاش مائیم

با غیرت حیدری اماده دفاع مائیم

اماده، تا شغالهای جیره خوار رو به درک کنیم روانه

اماده، برای دفاع از حریم خاندان رسول شویم روانه

آماده، تا شویم به میدان روانه

با لشگر علی ولی الله...

و این لشگر اماده و منتظر حکم جهاد سید علیه...

ﺭﺍﺯ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﻠﻮﯼ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻱ

ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭﯾﯽ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻗﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﻄﻠﺐ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﺎﯾﯿﺪ . . .


ﺳﯿﺪ ﺣﺴﯿﻦ ﻣﻮﺳﻮﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﺴﺆﻭﻻ‌ﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻧﻘﻼ‌ﺏ ﺍﺳﻼ‌ﻣﯽ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ ﻣﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺟﺎﺭﯼ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ، ﺿﻤﻦ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ‌ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻧﺶ، ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﻧﺎﺧﻮﺍﻧﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ:

ﻋﻼ‌ﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮ، ﻗﺎﺏ ﻋﮑﺴﯽ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﺵ ﺍﺯ ﯾﮑﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ. ﯾﮑﯽ ﺑﺎﻻ‌ﯼ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺎﺑﻠﻮﯼ ﺟﺎﻟﺐ ﻧﺼﺐ ﺑﻮﺩ؛ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺪﻋﻮﯾﻦ ﻭ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺎﻻ‌ﯼ ﺳﺮ ﺭﻩ ﺑﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻥ.

ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻋﮑﺲ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ‌ﺷﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ. ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ، ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺑﻮﺩ. ﻋﮑﺲ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺎﻡ. ﺍﻣﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﭼﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻨﻘﻮﺵ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ؟

ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺶ ﻣﯽ‌ﺷﺪﻡ. ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ. ﺍﺻﻠﺶ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﯽ‌ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﻓﻀﺎﯼ ﮐﺎﻓﯽ ﻭ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻧﺒﻮﺩﻧﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺭﻩ ﺑﺮ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﻢ.

ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻃﻠﺒﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﻭ ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻻ‌ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺧﻠﺶ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﻣﺒﻬﻢ ﻧﻮﺷﺘﻨﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺴﺖ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ، ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﯾﮑﯽ ﺩﻭ ﮐﻠﻤﻪ‌ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﻢ، ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻧﯿﻦ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.


ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺁﻗﺎ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﮔﻬﺮﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﻮﻻ‌ ﻋﻠﯽ (ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ) ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩ. ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺼﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺶ ﻣﯽ‌ﺷﺪ:

ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ (ﻉ):

ﻣَﻦ ﻧَﺼَﺐَ ﻧَﻔﺴَﻪُ ﻟِﻠﻨّﺎﺱِ ﺍِﻣﺎﻣﺎ ﻓَﻠﯿَﺒﺪَﺃ ﺑِﺘَﻌﻠﯿﻢِ ﻧَﻔﺴِﻪِ ﻗَﺒﻞَ ﺗَﻌﻠﯿﻢِ ﻏَﯿﺮِﻩِ ﻭَﻟﯿَﮑُﻦ ﺗَﺪﯾﺒُﻪُ ﺑِﺴﯿﺮَﺗِﻪِ ﻗَﺒﻞَ ﺗَﺪﯾﺒِﻪِ ﺑِﻠِﺴﺎﻧِﻪِ ﻭَ ﻣُﻌَﻠِّﻢُ ﻧَﻔﺴِﻪِ ﻭَ ﻣُﺆَﺩِّﺑُﻬﺎ ﺍَﺣَﻖُّ ﺑِﺎﻟﺠﻼ‌ﻝِ ﻣِﻦ ﻣُﻌَﻠِّﻢِ ﺍﻟﻨّﺎﺱِ ﻭﻣُﺆَﺩِّﺑِﻬِﻢ؛

ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﯿﺸﻮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ، ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﻫﺪ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ، ﺍﺩﺏ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﺩ، ﺑﺎﮐﺮﺩﺍﺭﺵ ﺍﺩﺏ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺁﻣﻮﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﻭ ﺍﺩﺏ ﺁﻣﻮﺯ ﻣﺮﺩﻡ، ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﺍﺳﺖ.

(ﻏﺮﺭ ﺍﻟﺤﮑﻢ، ﺡ ۷۰۱)