تشیع انگلیسی سبک جدیدی از اسلام آمریکایی

امروز پس از گذشت سالیان متمادی از این پیام امام (ره) و تقسیم‌بندی دوگانه ایشان دوباره شاهد بروز و ظهور نحله‌ها و فرقه‌های انحرافی در جریان تشیع هستیم، فرقه‌هایی که عمدتاً با پشتیبانی مالی انگلیس و آمریکا فعالیت می‌کنند. به‌عنوان نمونه جریان افراطی شیعه مدتی است به‌صورت گسترده در این زمینه فعالیت می‌کنند. این گروه بنا را برجدایی از خط اسلام ناب را گذاشته و در این راستا با تاخت‌وتاز نسبت به مقدسات اهل سنت و همچنین اهانت به ارکان نظام جمهوری اسلامی گذاشته‌اند. این‌ها برای پیشبرد اهدافشان حاضر به همکاری همه‌جانبه با آمریکا و انگلیس و سرسپردگان استکبار هستند اما به‌هیچ‌وجه به ایجاد روابط حسنه با سایر گروه‌های اسلام‌گرا فکر نمی‌کنند.

این گروه ذیل عنوان مرجعیت فردی خاص اقدام به ترویج فعالیت‌های وهن آمیزی مثل قمه‌زنی، عزاداری‌های خارج از شأن جلسه عزای امام حسین (ع) کرده‌اند. از طرف دیگر جمهوری اسلامی را متهم به سازش کرده و با ترویج مسائل وحدت‌شکن مثل نام‌گذاری هفته وحدت به‌عنوان هفته برائت و سب و لعن مقدسات اهل سنت در صراط اسلام انگلیسی هر چه بیشتر پیش می‌روند. گویی نمی‌دانند که مصیری در انتظارشان است که نهایت این مسیر تباهی آن است.

در ادامه  به دو اقدام اساسی این فرقه در راستای به ثمر نشاندن تفکراتش اشاره می کنیم:

1) سکولاریسم، مبنای هیئات مذهبی

 یعنی با بی‌بصیرتی موجبات اختلاف شیعه و سنی را ایجاد می‌کنند و از طرف دیگر اجازه نمی‌دهند مسائل روز بر روی منابر و یا در قالب اشعار مذهبی در هیئات مطرح شود. این بدان معنا است که  جریان افراطی ها درصدد سکولار کردن هیئات مذهبی هست، این در حالی است که اصلاً قیام سیدالشهدا (ع) یک وجهش سیاسی است.

اما اگر بدون جهت‌گیری خاص و بدون غرض به مسئله نگاه کنیم متوجه می‌شویم که یکی از خصوصیات ائمه‌ی طاهرین این بوده که همه‌ی آن‌ها مبارزین و مجاهدین فی سبیل الله بودند و همه شأن به شئون حکومت اسلامی توجه داشتند. در این رابطه رهبر انقلاب آیت‌الله سید علی خامنه‌ای نیز فرموده‌اند: هیئت‌ها نمی‌توانند سکولار باشند؛ هیئتِ امام حسینِ سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین(ع) است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین(ع) این است. این‌که آدم در یک مجلس روضه یا هیئت عزاداری مراقب باشد که مبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است.

2) شور، یگانه عنصر هیئات

در این راستا بعضاً مداحان وابسته به این تفکر عنصر عقلانیت را از فضای هیئت حذف می‌کنند و به ارائه یک سری اشعار عاطفی بسنده می‌کنند به‌عبارت ‌دیگر از میان شور و شعور فقط به شور می‌پردازند و اهمیتی به ارتقا سطح معرفت و نقش هیئت در بصیرت افزایی نمی‌دهند. ولی امر مسلمین جهان در این ‌باره معتقدند که باید تلفیقی از عنصر «منطق» و «عاطفه» باشد. ایشان معتقدند اساس حرکت تشیع بر «منطق قوی» و «عواطف» استوار است. یعنی اگر جلسه‌‌ای باشد که بحث‌های استدلالی آن زیاد باشد، اما بحث‌‌های محبتی و عاطفی آن کم باشد، این جلسه معمولاً نمی‌‌تواند مخاطب را جذب خودش کند. افراد معمولاً سراغ جلسه‌‌ای می‌روند که بخشی از آن استدلال باشد و بخشی هم عاطفه. این امتزاج عاطفه و استدلال همیشه مورد تأکید رهبر انقلاب بوده است. ایشان فرموده‌‌اند: «اولاً اساس حرکت عمومی تشیع علاوه بر منطق قوی بر عواطف بود. از روز اول تا امروز در کنار عقل، عشق حضور جدی داشت؛ برای همین هم حرکت تشیع نابود نشد یعنی از بین نرفت و الا باید صد مرتبه در امواج متلاطم سیاست‌های متعرض و عنان آلود نابودشده بود. منطق قوی است. یعنی صرف عواطف نیست، اما منطق تنها هم نیست. عواطف هم با آن درآمیخته است. این ازآنجاهایی است که عقل و عشق باهم می‌‌سازد». (۱۳۸۱/۷/۲۰)

کلام آخر

بعد از سخنان استاد رحیم‌پور ازغدی جریان‌های مختلف از گوشه و کنار به اظهارنظر در مورد رویکرد ایشان پرداختند. در این میان رویکرد رسانه‌ها و فرقه‌های غربی و غرب‌زده جالب‌توجه بود زیرا به‌شدت ایشان را مورد هجمه قراردادند.

به عقیده دیدبان از آنجاکه امام خمینی (ره)  فرمودند هرگاه هجمه‌ای از طرف رسانه‌های غربی به فرد یا جریانی شد، بدانید که آن جریان، جریان صحیحی است. و این حجم هجمه رسانه‌ای نسبت به آقای رحیم‌پور ازغدی بیانگر این است که مبنای ایشان مبنایی صحیح بوده و اگر هیئات مذهبی و مداحان و جوانان توجهی به این موضوع نداشته باشند، فرمایشات مقام معظم رهبری را پیگیری نکنند و به‌صورت خودسرانه برنامه‌های خودشان را دنبال کنند بدون شک به وحدت جامعه اسلامی لطمه خواهد خورد و سرانجام ناصوابی برای هیئات در پی دارد.

تشیع انگلیسی نسخه جدید اسلام آمریکایی

با توجه به فعالیت‌های گسترده جریان افراطی شیعه در چند ماه اخیر و نمود آن در عزاداری‌های محرم‌الحرام گذشته مواجهه جبهه تشیع راستین با این فرقه ضروری به نظر می‌رسد.

به گزارش فرهنگ نیوز ، استاد رحیم‌پور ازغدی در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه بیست و سوم آبان ماه تهران به دفاع از ساحت امام حسین(ع) پرداخت و تشیع حقیقی را تبیین کرد. ایشان با اشاره به سبک عزاداری هیئات مذهبی و نفوذ دشمن در قلیلی از آن‌ها خاطرنشان کرد راه ایشان از خط اهل‌بیت جدا است و مَثَل این‌ها مَثَل اهل کوفه است که بعد از دعوت از ولی خدا در مقابل او ایستادند.

در ادامه به بخشی از سخنان این استاد دانشگاه اشاره‌کرده و به تبیین آن می‌پردازیم:

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بابیان اینکه ما دو نوع عزاداری و محرم داریم گفت: اولین روضه رسمی برای امام حسین(ع) را یزید خواند و اولین روضه حقیقی را زینب(س) خواند؛ امروز در جامعه شیعه هم دو تیپ عزاداری و مداح داریم؛ ما هم روضه زینبی داریم و هم روضه یزیدی. از نگاه امام و رهبری، ماکسانی داریم که به تعبیر امام(ره) اسلام آمریکایی و به تعبیر رهبر معظم انقلاب تشیع انگلیسی دارند.

دکتر رحیم‌پور ازغدی ضمن اعلام این هشدار که شیعیان لندنی به‌اندازه وهابیت خطرناک هستند، خاطرنشان کرد هدف دشمن و وهابیت این است که نشان دهند شیعه احمق است و جنگ داخلی راه بیندازند این استاد دانشگاه در ادامه افزود: امروز این‌ها شبکه‌های ماهواره‌ای راه انداخته‌اند و در حال تربیت طلبه‌اند. این‌ها همان‌هایی هستند که وقتی 15 خرداد شد امام گفت ما عزاداریم و امسال جشن نیمه شعبان نمی‌گیریم گفتند خمینی(ره) سیاسی است و ما نیمه شعبان را رها نمی‌کنیم.

اسلام آمریکایی در تقابل با اسلام اصیل

امام خمینی (ره) در همان سال‌های آغازین انقلاب اسلامی به‌ خوبی حضور منافقین را تشخیص دادند، افرادی که قصد داشتند اسلام را سکولار جلوه دهند آن‌ها که می‌خواستند اسلام فقط در مسجد و تکایا باشد و در مورد مسائل سیاسی حرفی نزد. ایشان در مقابله با آن‌ها به تبیین اسلام ناب پرداخته و از هر فرصتی استفاده می‌کردند تا نشان دهند خط و مسیر اسلام ناب از اسلام آمریکایی جدا است. برای مثال ایشان در جمع گروهی از علما فرموده‌اند:

 «راه مبارزه با اسلام آمریکایی از پیچیدگى خاصى برخوردار است که تمامى زوایاى آن باید براى مسلمانان پابرهنه روشن گردد؛ که متأسفانه هنوز براى بسیارى از ملت‌های اسلامى مرز بین «اسلام آمریکایی» و «اسلام ناب محمدى» و اسلام پابرهنگان و محرومان، و اسلام مقدس‌نماهای متحجر و سرمایه‌داران خدانشناس و مرفهان بى‏درد، کاملاً مشخص نشده است. و روشن ساختن این حقیقت که ممکن نیست در یک مکتب و در یک آیین دو فکر متضاد و رودررو وجود داشته باشد از واجبات سیاسى بسیار مهمى است..»

البته مسلما بحث پیرامون دشمنان و فتنه انگیزان محدود به دوران معاصر نمی شود و به راحتی می توان نمونه های آن را در تاریخ تشیع و سیره ائمه علیهم السلام پیدا کرد. در همین راستا به پیامی از وصی رسول الله حضرت علی بن ابی طالب اشاره می کنیم: (آگاه باشید) به زودى پس از من زمانى فرا خواهد رسید که چیزى پنهانتر از حق، آشکارتر از باطل، فراوانتر از دروغ به خدا و پیامبرش، یافت نخواهد شد…مردم در آن روز بر تفرقه و پراکندگى اتحاد کرده و در اتحاد و یگانگى، پراکندگى دارند. گویا این مردم پیشوایان قرآنند و قرآن پیشواى آنان نیست… آگاه باشید، کسى که به این شعار (تفرقه) دعوت کند- گرچه زیر این عمامه من باشد- وى را بکشید.

امام امت نیز در سخنرانی که امروزه با عنوان منشور روحانیت شناخته می‌شود از نفوذ دشمنان در حوزه‌های علمیه احساس خطر کردند و فرمودند جای دارد طلبه‌ها در مقابل آن‌ها متحد شوند و جلویشان را بگیرند.

هشت سنت غلط ازدواج از نگاه رهبر انقلاب

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سخنرانی‌ها و مناسبت‌های مختلف به آسیب‌شناسی مشکلات فراروی جوانان برای ازدواج پرداخته‌اند.

ایشان معتقدند «موانع فرهنگی»، بخش قابل توجهی از این مشکل اجتماعی را به خود اختصاص داده است و جوانان، خانواده‌ها و مسئولان مربوط باید در جهت رفع این موانع تلاش کنند. ایشان در آخرین اظهار نظر رسمی درباره‌ی این موضوع در دیدار دانشجویی ماه رمضان امسال فرمودند: بعضى از تصورات و سنت‌هاى غلط در مورد ازدواج وجود دارد که اینها دست‌‌ و پاگیر است، مانع از رواج ازدواج جوان‌ها است؛ این سنت‌ها را باید عملاً نقض کرد. شما که جوانید، مطالبه‌‌گرید، پرنشاطید، پیشنهادکننده‌‌ى نقض خیلى از عادت‌ها و سنت‌ها هستید، به نظر من این سنت‌هاى غلطى را هم که در زمینه‌‌ى ازدواج وجود دارد، بایستى شماها نقض کنید.

۱. مهریه سنگین

کسانی که مهریه‌ی بالا برای خانمشان قرار می‌دهند، به جامعه ضرر می‌زنند. خیلی از دخترها توی خانه می‌مانند، خیلی از پسرها بی‌زن می‌مانند، به ‌خاطر این ‌که این چیزها وقتی در جامعه رسم شد، سنت و عادت شد، به جای «مَهرُ السّنّة»، به جای این‌که مهر پیغمبر صلی‌ الله ‌علیه ‌و آله سنت باشد، وقتی مهر جاهلی سنت شد، اوضاع، اوضاع جاهلی خواهد شد.

خطبه‌ی عقد ۱۱ / ۸ /۱۳۷۷

مهریه‌ی سنگین مال دوران جاهلیت است. پیامبر اکرم صلی ‌الله ‌علیه ‌و آله آن را منسوخ کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله از یک خانواده‌ی اعیانی است. خانواده‌ی پیغمبر صلی الله علیه و آله، تقریباً اعیانی‌ترین خانواده‌ی قریش بودند. خود ایشان هم که رئیس و رهبر این جامعه است. چه اشکالی داشت دختر به آن خوبی که بهترین دختران عالم است و خدای متعال او را «سیدة النّساء العالمین» قرار داد «مِن الاَوّلینَ و الآخِرین»، با بهترین پسرهای عالم که مولای متقیان است می‌خواهند ازدواج کنند، مهریه‌ی ایشان زیاد باشد؟ چرا ایشان آمدند و این مهریه‌ی کم را قرار دادند که اسمش «مَهرُ السُّنَّة» است.

خطبه‌ی عقد ۲۸ / ۲ /۱۳۷۴

مهریه هر چه کمتر باشد، به طبیعت ازدواج نزدیکتر است، چون طبیعت ازدواج معامله که نیست، خرید و فروش که نیست، اجاره دادن که نیست، زندگی دو انسان است. این ارتباطی به مسائل مالی ندارد. ولی شارع مقدس یک مهریه‌ای را معین کرده که باید یک چیزی باشد. اما نباید سنگین باشد. بایستی عادی باشد جوری باشد که همه بتوانند انجام دهند.

خطبه‌ی عقد ۱۸ / ۵ /۱۳۷۴

بعضی خیال می‌کنند مهریه‌ی سنگین به حفظ پیوند زناشویی کمک می‌کند. این خطاست. اشتباه است. اگر خدای ناکرده این زن و شوهر نااهل باشند، مهریه‌ی سنگین هیچ معجزه‌ای نمی‌تواند بکند.

خطبه‌ی عقد ۱۱ / ۵ /۱۳۷۷

بعضی از خانواده‌های طرف عروس می‌گویند که ما مهریه‌ی آن‌قدر بالا نمی‌خواهیم ولی خانواده‌ی داماد برای پز دادن و تفاخر می‌گویند نه نمی‌شود! چند میلیون یا فلان‌قدر. خب اینها همه دوری از اسلام است. هیچ کس با مهریه‌ی بالا خوشبخت نشد. این‌هایی که خیال می‌کنند اگر مهریه نباشد ازدواج دخترشان متزلزل خواهد شد، ‌ این‌ها اشتباه می‌کنند. ازدواج اگر چنان‌چه با محبت بود، ‌ با وضعیت درست بود، بی‌مهریه هم متزلزل نمی‌شود. ولی اگر چنان‌چه بر مبنای خباثت و زرنگی و کلاهبرداری و فریب و این چیزها بود، مهریه هر چقدر هم که زیاد باشد، مرد بدجنس زورگو، کاری خواهد کرد که بتواند از زیر بار این مهریه هم فرار کند.

خطبه‌ی عقد ۴ / ۹ /۱۳۷۵

من از مردم سراسر کشور خواهش می‌کنم که آن قدر مهریه‌ها را زیاد نکنند. این سنت جاهلی است. این کاری است که خدا و رسول صلی الله علیه و آله در این زمان بخصوص، از آن راضی نیستند. نمی‌گوییم حرام است. نمی‌گوییم ازدواج باطل است. اما خلاف سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و اولاد ایشان و ائمه‌ی هدی علیهم ‌السلام و بزرگان اسلام است. خلاف روش این‌هاست و به‌خصوص در زمان ما که کشور احتیاج دارد به این‌که همه‌ی کارهای صحیح، آسان شود، هیچ مصلحت نیست که بعضی ازدواج‌ها را این‌طور مشکل کنند.

خطبه‌ی عقد ۲ / ۹ /۱۳۷۳

۲.  جهیزیه سنگین

من گمان می‌کنم این‌که در جهیزیه‌ی حضرت زهرا علیها السلام این قدر سادگی رعایت شد... این حد را حفظ کردند. این یک جنبه‌ی نمادین داشت. برای این‌که بین مردم مبنا و پایه‌ای باشد برای عمل به آن، تا دچار این مشکلاتی که بر اثر زیاده‌روی‌ها پیش می‌آید، نشوند.

خطبه‌ی عقد ۱۸ / ۴ /۱۳۷۷

بعضی از خانواده‌های عروس، خودشان را اذیت می‌کنند و به زحمت می‌اندازند و اگر پول هم ندارند به زحمت پول تهیه می‌کنند. اگر پول دارند خرج زیادی می‌کنند، برای این‌که یک جهیزیه‌ی مفصل پر زرق و برقی را مثلاً در  اختیار دخترشان بگذارند.

خطبه‌ی عقد ۲۸ / ۱۲ /۱۳۷۷

جهیزیه‌ی زیاد، هیچ دختری را خوشبخت نمی‌کند و هیچ خانواده‌ای را به آن آرامش و سکون و اعتماد لازم نمی‌رساند. اینها زوایای زندگی است. فضولِ زندگی است و جز دردسر و اسباب زحمت و اسباب مشکل فایده‌ای ندارد.

خطبه‌ی عقد ۱۸ / ۹ /۱۳۷۵

مبادا بروید پول قرض کنید، جهیزیه درست کنید. مبادا خودتان را به زحمت بیندازید. مبادا خانواده‌تان را به زحمت بیندازید. مبادا خیال کنید که دخترتان اگر جهیزیه‌اش کمتر از دختر همسایه و قوم و خویش بود، این سرشکستگی است.

خطبه‌ی عقد ۲۹ / ۳ /۱۳۸۱

بعضی‌ها سعی می‌کنند که برای جهیزیه بزنند روی دست همه‌ی قوم و خویش‌ها و همسایه‌ها و دوست و آشناها که این هم غلط است... باید نگاه کنید ببینید که چه چیزی درست است، چه چیزی حق است آن را انجام بدهید. چه چیزی حق است؟ یک خانواده‌ی دو نفره یک وسایلی لازم دارند که یک زندگی ساده‌ای داشته باشند.

خطبه‌ی عقد ۳ / ۸ /۱۳۷۹

انواع و اقسام ریخت و پاش‌ها، زیاده‌روی‌ها، کارهای غلط، جهیزیه‌های سنگین. همه‌جور چیزی را حتماً باید بخرند، بیاورند توی جهیزیه بگذارند، که اقلّاً یک چیز بیشتر از آن دختر خاله‌اش، یا نمی‌دانم خواهرش، یا آن همسایه‌شان یا آن همکلاسی‌شان داشته باشد. اینها از آن غلط‌های بسیار موذی و آزاردهنده است، برای خود انسان و برای مردم. خیلی از دخترها نمی‌توانند به خانه‌ی بخت بروند، خیلی از پسرها نمی‌توانند ازدواج کنند، به خاطر همین چیزها. به خاطر همین گرفتاری‌ها. اگر ازدواج آسان بود، اگر مردم آن‌قدر سخت‌گیری نکرده بودند، بعضی‌ها اگر مهریه‌شان سنگین نبود، اگر این جهیزیه‌های جاهلانه نبود و پدر و مادرها به خیال خودشان برای این‌که مبادا دل دخترشان بشکند، خودشان را به آب و آتش نمی‌زدند، این گرفتاری‌ها برای خیلی از خانواده‌ها پیش نمی‌آمد.

خطبه‌ی عقد ۲۶ / ۱۰ /۱۳۷۲

از اول، بعضی‌ها همه‌ی ریز و درشت و لازم و غیر لازم را برای دخترشان به عنوان جهیزیه فراهم می‌کنند که مبادا از دختر فلانی، از نمی‌دانم دختر عمویش، یا از خواهرش یا از جاریش مثلاً کمتر باشد. اینها درست نیست. این کارها غلط است. اسباب زحمت شماست. آن هم زحمتی که هیچ اجری پیش خدا ندارد، مایه‌ی تشکر هم نمی‌شود.

خطبه‌ی عقد ۲ / ۹ /۱۳۷۸

نگذارید جهیزیه‌ها را سنگین کنند. دخترها نگذارند. عروس‌ها شما نگذارید. پدر و مادرها هم اگر می‌خواهند، شما نگذارید.

خطبه‌ی عقد ۲۳ / ۹ /۱۳۷۳

مادرهای عروس‌ها در تهیه‌ی جهیزیه دست نگه دارند، خیلی افراط و اسراف نکنند. نگویند حالا مثلاً دخترمان است، دلش می‌شکند. نه. دخترها خوبند. دخترها نمی‌خواهند. ما بیخود نباید دل آن‌ها را بکشانیم به این سمت که هر چیز قشنگ و لوکس و... حتماً باید برایش تهیه شود.

خطبه‌ی عقد ۱۶ / ۱۱ /۱۳۷۹

۳. تجملات زیاد

تجملات برای یک جامعه، مضر و بد است. آن کسانی که با تجملات مخالفت می‌کنند، معنایش این نیست که از لذت‌ها و خوشی‌هایش بی‌اطلاعند، نه! آن را کاری مضر برای جامعه می‌دانند. مثل یک دارو یا خوراکی مضر. با تجملات زیادی، جامعه زیان می‌کند. البته در حد معقول و متداول ایرادی ندارد. اما وقتی که همین‌طور مرتب پای رقابت و مسابقه به میان آمد، اصلاً از حد خودش تجاوز می‌کند و به جاهای دیگر می‌رود.

خطبه‌ی عقد ۲۰ / ۴ /۱۳۷۰

مگر کسانی که با تجمل عروس و داماد می‌شوند خوشبخت‌ترند؟ چه کسی می‌تواند چنین چیزی را ادعا کند؟ این کارها جز این‌که یک عده جوان را، یک عده دختر را حسرت به دل کند و زندگی را بر این‌ها تلخ نماید، اگر نتوانستند آن‌جور آن‌ها هم عروسی بگیرند تا ابد حسرت به دل بمانند یا اصلاً نتوانند عروسی بگیرند. چیز دیگری نیست... تا آمدند دخترش را بگیرند، چون دستش خالی است، این دختر بماند توی خانه. این پسر دانشجو یا کارگر یا کاسب ضعیف، همین‌طور غیر متأهل بماند.

خطبه‌ی عقد ۲۳ / ۹ /۱۳۷۳

۴. اسراف

برخی، اسراف می‌کنند. می‌ریزند و می‌پاشند. در این روزگار که فقرایی در جامعه هستند، کسانی هستند که اولیات زندگی هم درست در اختیارشان نیست، این کارها اسراف است، زیادی است، بیخود است. هر کس بکند خلاف است.

خطبه‌ی عقد ۱۱ / ۶ /۱۳۷۲

بعضی از مردم با این کاری که می‌شود با آن ثواب برد، گناه می‌برند. با اسراف‌هایی که می‌کنند، با خلاف‌هایی که انجام می‌دهند، با آمیختن این عمل حَسن و حسنه به کارهای حرامی که انجام می‌دهند. حرام همه‌اش هم این نیست که محرم و نامحرم و این چیزها باشد. آنها هم البته حرام است، اما ریخت و پاش زیادی هم حرام است. اسراف حرام است. سوزاندن دل مردمی که ندارند در مواردی واقعاً حرام است. زیاده‌روی کردن، ‌ حرام و حلال کردن برای این‌که بتواند جهیزیه‌ی دخترش را فراهم کند، اینها حرام است.

خطبه‌ی عقد ۹ / ۱۱ /۱۳۷۶

بنده راضی نیستم از کسانی که با خرج‌های سنگین و با اسراف در امر ازدواج، کار را بر دیگران مشکل می‌کنند. البته با جشن و شادی و مهمانی موافقیم ولی با اسراف مخالفیم.

خطبه‌ی عقد ۲۴ / ۵ /۱۳۷۴

۵. خرید از مکان‌های معروف به گرانی

این دختر خانم‌ها که می‌خواهند جهیزیه درست کنند، برای خرید اسباب سر عقد و جهیزیه، توی این دکان‌های گران‌قیمت بعضی از جاهای تهران، آن محلات گران‌قیمت که معروف است – نمی‌خواهم البته اسم بیاورم – من می‌شناسم کجاهاست که دکان‌هایش معروف است به جنس گران، اصلاً طرف آنها پا نگذارند. بروند آن جاهایی که معروف به گرانی نیست. این‌طور نباشد که داماد بیچاره را دنبالشان راه بیندازند برای خرید عروس و خرید عقد. متأسفانه از این کارها می‌کنند.

خطبه‌ی عقد ۱۹ / ۳ /۱۳۷۲

۶. هتل‌ها و سالن‌های پرخرج

این هتل‌ها و سالن‌ها و جشن‌های پُرخرج را رها کنید. ممکن است توی یک سالنی هم کسی جشن بگذارد اما ساده، مانعی ندارد. من نمی‌خواهم بگویم حتماً، چون بعضی خانه‌هایشان جا ندارد یا امکاناتش را ندارند ولی اسراف نکنید.

خطبه‌ی عقد ۲۷ / ۱۰ /۱۳۷۳

عروسی و عقد و شادی چیز خوبی است. حتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هم برای دختر مکرمه‌ی‌ خودشان مجلس عروسی گرفتند، شادی کردند و مردم شعر خواندند. زن‌ها دست زدند و خوشی کردند. اما نباید در این مجلسِ عقد و عروسی و اینها اسراف انجام بگیرد. یکی از اسراف‌ها همین مجالس عقد و عروسی گران‌قیمت است. در هتل‌ها، در این سالن‌های گران‌قیمت مجالس درست می‌کنند. مبالغ زیادی شیرینی و میوه و خوراکی حرام می‌شود، از بین می‌رود، روی زمین ریخته می‌شود و ضایع می‌گردد. برای چه؟ برای چشم و هم چشمی!؟ برای عقب نماندن از قافله‌ی اسراف!؟

خطبه‌ی عقد ۵ / ۱ /۱۳۷۲

عروسی شیرین، آن عروسی‌ای نیست که توی آن خیلی خرج می‌شود و اسراف زیاد در آن می‌شود. عروسی شیرین، عروسی صمیمانه است. صمیمانه که بود، عروسی شیرین می‌شود. و لو مختصر باشد. یک اتاق دو اتاق توی خانه، قوم و خویش، دوست و آشنا و رفیق دور هم بنشینند، این می‌شود عروسی. این میهمانی‌های مفصل و سالن‌های آن‌چنانی یا توی هتل‌ها، خرج‌های زیاد، جنس‌های گران برای مهمانی، اینها هیچ مناسب نیست. نمی‌گویم ازدواج را باطل می‌کند، نه! ازدواج درست است. اما اینها محیط جامعه و محیط زندگی را تلخ می‌کند.

خطبه‌ی عقد ۹ / ۱۲ /۱۳۷۷

مگر سابق که این سالن‌ها نبود، این چیزها نبود، توی دو تا اتاق کوچک جشن می‌گرفتند، مهمان‌ها می‌آمدند شیرینی می‌خوردند، ازدواج‌ها بی‌برکت‌تر از امروز بود؟ عزت دخترها مگر کمتر از امروز بود، حالا باید حتماً بروند توی این سالن‌های بزرگ. عیبی ندارد، من مخالفتی نمی‌کنم با این سالن‌ها. من با «تشریفات» مخالفم. حالا بعضی می‌روند توی هتل، از آن کارهای غلط است که لزومی ندارد.

خطبه‌ی عقد ۳۰ / ۷ /۱۳۷۷

بعضی خیال می‌کنند که تشریفات و تویِ هتلِ چنین و چنان رفتن، سالن‌های گران گرفتن، خرج‌های زیادی کردن، ‌ عزت و شرف و سربلندیِ دختر و پسر را زیاد می‌کند. نخیر عزت و شرف و سربلندی دختر و پسر به انسانیت و تقوی و پاکدامنی و بلندنظری آن‌هاست، نه به این چیزها... .

خطبه‌ی عقد ۱۱ / ۵ /۱۳۷۷

۷. لباس عروس گران ‌قیمت

بعضی‌ها لباس عروس گران ‌قیمت می‌خرند. نه! چه لزومی دارد. حالا لباس عروس می‌خواهند، بعضی‌ها لباس عروس را می‌روند کرایه می‌کنند. چه مانعی دارد؟ ننگ دارد؟ نه! چه ننگی؟ چه مانعی دارد؟ بعضی‌ها این را ننگ می‌دانند. ننگ این است که انسان یک پول گزافی بدهد، یک چیزی بخرد که یک بار آن را مصرف کند، بعد بیندازد دور. یک بار مصرف! آن هم با این وضعی که بعضی مردم دارند.

خطبه‌ی عقد ۴ / ۱۰ /۱۳۷۴

۸. به رخ کشیدن ثروت‌ها

اگر چنان‌چه در ازدواج بحث مادیات عمده شد، این معامله‌ی عاطفی و روحی و انسانی تبدیل خواهد شد به معامله‌ی مادی. این معامله‌های گران، این جهیزیه‌های سنگین، این چشم و هم‌چشمی‌ها و این به رخ کشیدن ثروت‌ها و پول‌ها – که برخی از افراد غافل و بی‌خبر می‌کنند – ازدواج را در واقع خراب می‌کنند. لذاست که در شرع مقدس مستحب است مهریه کم گرفته شود که «مَهرُ السّنّة» مورد نظر است.

خطبه‌ی عقد ۱۳ / ۱۲/۱۳۷۷

ازدواج را آسان کنید

من به همه‌ی مردم در سراسر کشور توصیه می‌کنم که ازدواج‌ها را آسان کنند. بعضی‌ها ازدواج را مشکل می‌کنند. مهریه‌های گران و جهیزیه‌های سنگین ازدواج را مشکل می‌کند... خانواده‌ی پسرها توقع جهیزیه‌های سنگین بکنند. خانواده‌ی دخترها برای چشم هم‌چشمی دیگران جهیزیه‌ها را و تشریفات را و مجالس عقد و عروسی را رنگین‌تر بکنند. چرا؟ اثر این را می‌دانید چیست؟ اثر این کارها این است که دخترها و پسرها بدون ازدواج در خانه‌ها می‌مانند، کسی جرئت نمی‌کند به ازدواج نزدیک شود.

خطبه‌ی عقد ۲ / ۹/۱۳۷۳